Sunday, May 20, 2007

ديروز ، امروز ، فردا

با خود مي گفتم : آدمي امروز محكوم به استفاده از تمامي امكانات و داشته ها و فرصت هاي در دسترس يا قابل دسترسي است . مگر نه اين است كه ما بر پدران و مادران خود خرده مي گيريم كه شمايان با داشتن هزاران فرصت طلايي ديروز ، چرا امروز چنين زندگي مي كنيد ؟ و مگر جان كلام ما اعتراض بر تمامي سهل انگاري ها و كوته نظري هاي احتمالي آنان نيست ؟ و مگر نه اينكه مي خواهيم اعتراضي كنيم بر آنچه به همين دليل از ما دريغ گشته است ؟ پس ما نيز اگر گريزانيم از سرزنش نسل آينده ، از هم اينك به خاطر داشته باشيم ، از فرصت هايي كه همچون ابرهاي بهاري در گذرند ، بيشترين بهره را بجوئيم . نه تنها براي گريز از تيغ تيز انتقادات و نگاه هاي آزار دهنده فرزندانمان - كه اين كوته بينانه ترين نگاه است - بلكه براي كسب كيفيت برتر در زندگي و داشتن خاطري آسوده از چه كنم هاي آتي ، شما نيز به اين نكته با من بيانديشيد
دمي با نيكخواهان متفق باش........... غنيمت دان امور اتفاقي

1 comment:

Unknown said...

ولی فکر میکنم امروزه ما بیشتر از
خرده گرفتن به والدین باید به طرز
زندگیشون در گذشته نه چندان دور
که خدارو شکر هنوز هم در امتداد
صفا ومهر و سادگی جریان داره،
غبطه بخوریم بهتره!